یعقوب تندکار، داوطلب انتخابات نظام مهندسی ساختمان گلستان، معتقد است سازمان نظام مهندسی یک تشکل حرفه ای است که باید امین و معتمد تمام مردم و شهروندان در بحث ساخت و ساز باشد و ارتقای کیفیت ساخت و ساز را در تمام ابعاد مختلف آن پیگیری کنند.

سازمان نظام مهندسی ساختمان یکی از تخصصی ترین نهادهای غیردولتی در ایران محسوب می شود که بسیاری از اعضای آن از فنی ترین و تخصصی ترین کارشناسان حوزه کاری خود محسوب می شوند. با توجه به در پیش بودن انتخابات هیأت مدیره نظام مهندسی ساختمان، تصمیم گرفتیم با گشودن یک پرونده ویژه در این‌باره، به بررسی دیدگاه ها ونظرات کاندیداها بپردازیم. در همین راستا به سراغ مهندس یعقوب تندکار یکی از کاندیداهای این دوره انتخابات سازمان نظام مهندسی استان گلستان رفتیم و مصاحبه ای را با ایشان انجام دادیم که در ادامه این مصاحبه را با هم می خوانیم:

یعقوب تندکار متولد سال ۵۰ در گرگان است؛ وی مدرک کارشناسی خود را در سال ۷۳ از دانشگاه آزاد اسلامی گرگان اخذ کرده و از همان سال به طور جدی وارد عرصه خدمات مهندسی شده است که مهم‌ترین این فعالیت ها به شرح زیر است:

مدیر عامل شرکت باروسازان؛ عضو هیات مدیره انجمن پیمانکاران عمرانی، کارشناس رسمی دادگستری در رشته عمران، تندکار هم اکنون دانشجوی دکتری DBA دانشگاه تهران است.

* مهندس تندکار، یکی از مسائلی که با آن مواجه هستیم پاسخ به این سوال است که سازمان نظام مهندسی یک تشکل صنفی است یا حرفه ای؟

سوال بسیار به جایی را مطرح کردید. سازمان قطعاً یک تشکل حرفه‌ای است. البته وقتی می‌گوییم تشکل حرفه‌ای، معنی آن این نیست که به مهندس‌ها خدمات صنفی ندهد. سازمان، باید خدمات صنفی هم به مهندس ها ارائه دهد ولی بالاتر از این باید در نظر بگیریم که سازمان باید امین و معتمد تمام مردم و شهروندان در بحث ساخت و ساز باشد و ارتقای کیفیت ساخت و ساز در تمام ابعاد مختلف آن چه بحث قواعد فنی طراحی و محاسبه و اجرا و نگهداری و چه بحث‌های تأمین ایمنی، بهداشت، بهره‌دهی، آسایش شهروندان، صرفه اقتصادی، صرفه‌جویی انرژی، رعایت مسائل زیست محیطی و به طور کلی تمام اولویت‌های اصلی که در بحث استفاده شهروندان از ساختمان‌ها وجود دارد، نظارت بر آن، جزء وظایف ذاتی سازمان نظام مهندسی است.

در این مسئله هم اولویت اول طبیعتاً با مصالح ملی، مصالح منطقه‌ای و بعد از آن مسائل صنفی و گروهی است. اینکه می‌گویم مسائل گروهی مثلاً گروه مهندسان عمران، مهندسان معمار یا مهندسان مکانیک. یعنی مسائل صنفی کل مهندس‌ها بر منافع گروهی مهندسان مقدم است. مسائل منطقه‌ای و اولویت‌های منطقه‌ای و استانی هم بر مسائل صنفی مقدم است و اولویت‌های ملی هم که بر همه این ها تقدم دارد.چیزی که نباید فراموش کنیم این است که چه عزیزانی که برای رأی دادن در بحث انتخاب کردن اعضای هیئت مدیره می‌آیند و چه عزیزانی که قرار است انتخاب شوند، باید این چارچوب اولویت‌بندی را حتماً در ذهن داشته باشند.

* یک چالشی که ما از دوره های  گذشته با آن مواجه هستیم، عدم مشارکت مهندسین در انتخابات نظام است. در این دوره این نگرانی وجود دارد که این اتفاق باز هم بیفتد  دلیل این عدم مشارکت چه می‌تواند باشد؟

به نظر من، یکی از مهم ترین مسائل شفافیت است. هرچه فعالیت های سازمان شفافیت بیشتری داشته باشد و منافع تمام اعضا در آن لحاظ شود. انگیزه مشارکت و تأثیرگذاری در انتخابات بالا میرود.

مسئله بعدی این است که ما با بخشی از اعضای جدید و جوان سازمان مواجه هستیم که به نظر می رسد این ها مشارکت نمی کنند. دلیل این امر هم آن است که این ها سازمان را خیلی از خودشان نمی دانند و احساس می کنند که خدمات مناسبی را از سازمان دریافت نمی کنند. سازمان باید به این عزیزان در بحث رشد توان علمی و حرفه ای و همچنین کمک به آن ها در بحث توانایی های فنی که برای اشتغال نیاز دارند، کمک موثرتری کند و رضایت نسبی این ها را در این زمینه جلب کند. در این صورت، طبیعتاً انگیزه مشارکت آن ها در مسائل مختلف سازمان و به خصوص در بحث انتخابات بیشتر می شود.

یک بحث دیگری که دقیقاً در نقطه مقابل این مسئله داریم این است که پیشکسوت ها و اعضای باسابقه سازمان به این احساس رسیده اند که از نظرات و دیدگاه های آن ها هیچ استفاده ای نمی شود و آن ها هم با انتخابات سازمان قهر کرده اند. اگر این مسائل را بتوانیم به نحو بهتری مدیریت کنیم، طبیعی است که انگیزه برای مشارکت اعضا در بحث انتخابات بیشتر می شود.

* عملکرد دوره های قبل سازمان را چطور ارزیابی می کنید؟

چیزی که من در  دوره های  مختلف می بینم ، این است که سازمان یک حرکت رو به رشد داشته است و مسائل خدمات رسانی و نظارتی مناسبی انجام داده است، اما در واقع این مسیر می توانست با شیب و شتاب تندتر محقق شود.

* با این اوصاف، اگر در انتخابات رأی بیاورید، برنامه شما برای هیئت مدیره نظام چیست؟

 اولین بحثی که باید عرض کنم همان بحث اولویت بندی است که در بحث مصالح ملی، منطقه ای، صنفی و گروهی باید لحاظ شود. سازمان در این زمینه باید کاملاً شفاف شود و به مسوولیت حرفه ای خودش در راستای بهبود کیفی ساخت و ساز در تمامی ابعاد و جنبه های آن باید عمل کند و این فضا را توسعه دهد.

بحث دیگر این است که ما بندهایی از قانون را داریم که هنوز اجرا نشده است و در این زمینه باید فعالیت بسیار بیشتری انجام شود. اگر بخواهم خدمت شما عرض کنم، مهم ترین آن بحث مجری ذیصلاح است.

در واقع اگر بحث مجری ذیصلاح اجرایی شود، می تواند اولا منفعت ملی مردم و بهره برداران را در پی داشته باشد و ثانیا زمینه اشتغال بسیار مناسبی برای اعضای سازمان چه اعضای قدیمی تر و چه اعضای جدید ایجاد کند.

این بحث مجری ذیصلاح، اگر واقعاً به شکل درست اجرا شود، در تمام ابعاد، منفعت خواهیم برد و افرادی که به صورت غیرتخصصی در بحث ساخت و ساز وارد شده اند به مرور حذف می شوند و با بهبود شرایط اجرا، رفاه و آسایش، ایمنی، فنی، اقتصادی، زیست محیطی و صرفه جویی انرژی، مسائل نگهداری و بهداشت و به طور کلی بهره وری و آسایشی که ساکنان در آن خواهند داشت توسعه پیدا می کند که این جزء وظایف ذاتی سازمان است.

بحث دیگری که به نظرم می آید در سازمان باید به آن توجه کنیم، بحث برون سپاری حداکثری خدمات و کاهش حداکثری تصدی گری است. ما الآن با تصدی‌گری‌هایی در سازمان مواجه هستیم که واقعاً ضرورتی ندارد.

* در این چند سال اخیر ما با افزایش جمعیت اعضای سازمان مواجه بودیم به نظر شما این افزایش تعداد اعضا، برای سازمان یک فرصت است یا تهدید؟ چطور می شود از این ظرفیت به گونه ای استفاده کرد که این تهدید بودن آن به یک فرصت تبدیل شود؟

من نمی خواهم با لفظ مطلق فرصت یا تهدید به این داستان نگاه کنم. به هرحال عزیزان زحمت کشیده اند مدرک کارشناسی لازم را دریافت کرده اند و به نظر می آید که سازمان باید سیاست های قوی، برای رشد دادن توان حرفه ای مهندسان جوان داشته باشد که این اعضا توانمندتر شوند

* سوال آخر من درمورد جایگاه آموزش در سازمان نظام مهندسی است؟

 ببینید ما در سازمان یک سری خدمات آموزشی خاص داریم که خدمات اجباری با شرح خدمات مشخص است که در بحث ارتقای پایه است که در واقع کسی که می خواهد از پایه سه به دو یا از دو به یک ورود کند، با چه شرح خدمات آموزشی و چه سیستم آموزشی و چه ارگان آموزش دهنده ای باید وارد شود که مشخص است و این ها ضوابط قانونی هم دارد. در محدوده هر استان و از جمله استان گلستان، دانشگاه های مرجعی هستند که سازمان باید با این ها تعامل کند و با شرح سرفصل های آموزشی برای بحث دوره های ارتقای پایه اقدام کند. سازمان هم باید از این پتانسیل بزرگ و توان علمی که بین اعضای خود دارد استفاده کند مجموعه این مسائل دیکته می کند که سازمان، دوره های آموزشی بسیار بسیار بهتر و با خدمات بهتری را انجام دهد.